තම සිත් ගත් කඩවසම් තරුණයකු ලව්වා වඩවා ගෙන, ඔහු ගේ ගෙල වට දෑත පළන්දා, ඔහු ගේ උණුසුමට තුරුල් වී, තරු යට ඇවිදින අයුරු බොහෝ තරුණියෝ එක වරක් හෝ සිහින මවති.
කරුණු මෙසේ තිබියදී, එරික්ගේ බාහු මතින්, ඔහුගේ ලයට සිරවී, ගිම්හානයේ මුහුදු සුළඟ සිහිගන්වන ඔහුටම විශේෂ වූ සුවඳකට ඉව අල්ලමින් සිටි මට, මේ අවස්ථාවේදී කිසිදු ශෘංගාරාත්මක හැඟීමක් පහල නොවීම හාස්‍යජනකය.
තේරුම් ගත නොහැකි සිද්ධි දාමය නිසා මම සිටියේ මහත් අපහසුතාවයකිනි. එරික් කෙරෙහි සියුම් කෝපයක්ද මතු වෙමින් පැවතිනි. නවතින්නයි කියුවද ඔහු ගණනකට නොගනී. මා අසන ප්‍රශ්න වලට පසුව උත්තර දෙන්නම් යයි පමණක් කියයි. ඊටත් එක දිගට මෙසේ ඔහු දුවන්නේ කෙසේද? විඩාවක් නොදැනේද?
එරික් දිව යන්නේ අප ආ මග නොවන බව මට ඒ වන විට පසක් වී තිබණි. මද වෙලාවකින් අතහැර දමන ලද ගබඩාගාරයක් ඈතින් දිස්වන්නට වූ විට, ඔහු වඩාත් වේගයෙන් ඒ දෙසට යන්නට වූයේය. නිවැරදිව කාලය මැනීමේ මානසිකත්වයක් මට ඒ වන විට නොතිබුණු බව සැබෑය. ගබඩාගාරයේ වහල යන්තම් පෙනුණු මොහොතේ සිට, එරික්ට එහි දොරටුව වෙත වූ මයිලක පමණ දුර නිමා කිරීමට, මිනිත්තු දෙකක් වත් නොගියා සේ මට දැනුනේ එබැවින්දැයි නොදනිමි.
වසා දමා තිබු දොරටුව අසල නැවතුනු එරික් ‘සීදේවි මම දැන් කරන්න යන දේට සමා වෙන්න..ඒත් ඔයා වෙනුවෙන් මට මේක කරන්න වෙනවා’ යයි පැවසුවේ මා බිම තබමිනි. බිම තැබුවද, එක අතක් මගේ ඉණ වටේ යවා තදින් අල්ලා සිටි ඔහු, අනෙක් අතින් අඩක් වසා තිබූ ගබඩා දොර විවෘත කළේය.
මට සිහි එළවාගැනීමටවත් වෙලාවක් නොවීය. මා ගබඩාව තුලට තල්ලු වෙනුද, එසැනින් දොර අගුලු ලමින් වැසේනුද තත්පර ගණනකින් සිදු විය.
කට්ට කළුවර ගබඩාගාරයේ මා සිරකාරියක් බව පසක් වූ සඳ සිතට නැගි භය එරික් කෙරෙහි දරුණු කෝපයක් බවට පරිවර්තනය වීමට ගියේ ක්ෂණයකි. මා මෙසේ හසුරුවන්නට ඔහු මා කව්රු කියාද සිතන්නේ?
‘එරික්!’ හැකි වැර යොදා කෑ ගැසූ මම වැසුනු දොරට මිට මොලවා ගත් දෑතින් පහර දෙන්නට වීමි. ඔහු පිටතින් දොර පලු දෙක අතරට යමක් තබා නොඇරෙන සේ අගුලු දමා තිබිණ. මිටින් ගසා පලක් නැති බව වැටහුණු හෙයින් වේගයෙන් මදක් දුව විත් උරහිසේ බර යොදා දොර හැරීමට තැත් කලෙමි.
උරිස දැඩි ලෙස වේදනා දෙන්නට වීම සහ දෑතේ සම තුවාල වී ලේ ගලන්නට පටන් හැරෙන්නට අත්වූ ප්‍රතිපලයක් නම් නැති.
සිතේ ඇති වූ කෝපය නිසා එරික්ගේ නම හඬ ගසමින්, දොර අරින්නට තැත් කරනු විනා දොරින් පිට සිදුවන දේ පිලිබඳ මට එතෙක් අවධානයක් නොවීය.
එහෙත් දොර ඇරීමේ ප්‍රයත්නය ව්‍යර්ථ වීම නිසා ද, ශාරීරික වේදනාව නිසාද, දොර අසල නැවතී නිසොල්මන් ව, යටි තොල සපාගෙන සිටි ඒ මොහොතේ, මම පිටතින් ඇසෙන්නට ගත් ශබ්ද ගැන සැලකිලිමත් වීමට පටන් ගතිමි.
කුඩා කල කියවූ රුසියන් සුරංගනා කතාවක එන, භීමරූපී රාක්ෂයන් පිරිසක් අතර සටනක් යයි සිතෙන තරමේ, බියකරු අද්භූතජනක හඬවල් අගුලු දැමු දොරේ පිටතින් ඇසෙමින් පැවතිණ.
මෙතෙක් වෙලා දොර අරින්නට තැත් දැරූ මා හට, ඒ දොර ඇතුලට වී අඳුරු ගබඩාගාරය තුලට වී සිටීම වඩා ආරක්‍ෂිත යයි හැඟෙන්නට වුයේ එවිටය.
නමුත් එරික්ට කුමක් වන්ට ඇත්ද?
පිටතින් ඇසෙන අමනුෂ්‍ය ශබ්ද නිසා නැගි කුතුහලයෙන්ද, එරික්ගේ සුරක්ෂිතභාවය පිලිබඳ ඇති වූ බියෙන්ද මඩනා ලද සිත් ඇත්තේ, මම වහාම යන්තම් හෝ පිටත බැලිය හැකි සිදුරක් දොරේ ඇත්දැයි සොයන්නට වීමි. එලිමහනෙන් ගලා ආ දුබල සඳ එලිය කාන්දුවන තැනක් බලා සොයාගත් සිහින් සිදුරට ඇස තබා දුටු දෙයින් මම තුෂ්නිම්භූත වීමි.
තැනින් තැන ඉරී ගිය ඇඳුමින්, වේගයෙන් උස් පහත යන ලයෙන් යුතුව, එරික් එළිමහනේ සිටගෙන සිටියේය. වෙන කිසිවෙක් පෙනෙන්ට නොසිටි අතර කලින් ඇසුණු බියකරු ශබ්ද සියල්ලමද මේ වන විට නැවතී තිබිණි.
එරික්ගේ මුව දෙපසින් – ඔව්.. ඔහුගේ මුව දෙපසින්… රතු පැහැති රුධිරය ගලා යමින් පැවතිණ.
අමා
ස්නේහයේ නගරය 