මැදියම පිපුණු කුසුමක් – 10

ඒ රැයේ මගේ නින්ද විකාර රූපී සිහින රැසකින් පිරී ගියක් විය. විටෙක ලෝහමය සන්නාහයෙන් සැරසුණු රන් හිසකෙස් සහිත රුවක් එරික්ගේ ප්‍රතාපවත් උවන හා ඡේදනය විය. විටෙක මගේ මුහුණ ට එබී ප්‍රේමණීය බැල්මෙන් සිනාසෙන ඔහුම තවත් විටෙක පිසාච වේශයෙන් මුව දෙපසින් බේරී යන රුධිරය නැවත ඇඟිල්ලකින් ගෙන කෑදර කමින් මුව තුලට රුවා ක්‍රෑර ලෙස සිනා සුණේය.

ඒ මේ අත පෙරෙලමින් නොසන්සුන්ව රැය පහන් කල නිසාදෝ වෙනදා උදෑසන අවදි වෙද්දී තිබෙන ප්‍රබෝධය වෙනුවට මට දැනුනේ පාලු මුසල බවකි.

පෙරදා රැයේ සිදුවුයේ කුමක්ද? ඒ සැබවින්ම සිදු වුවක්ද? නැතිනම් සිහිනයක්ද? නැත. මගේ අතේ තුවාල එපරිදිමය. සිහිනයක් නොවේ. එසේ නම් එරික්…

ඕනෑම ප්‍රශ්නයකදී සිහි බුද්ධිය ඇතිව කල්පනා කරන්ට නම් සැර කෝපි කෝප්පයක් බීම මගේ කෝකටත් තෛලයයි. පහත මාලයට ගොස් කෝපි උගුරක් බොනු වස් කාමරයේ දොර හැරියේ එබැවිනි. දොර අරින විටම මට දොර පිටත මොනවා නමුත් කවුරුන් හෝ තබා ගොස් ඇති බැව් දැනුනි.

කාමරයේ දොරකඩ බිම වුයේ මගේ නම ලියු බරැති පාර්සලයකි. ඒ මත, යන්තම් පිපීගෙන එන විටම කැඩූ තද රත් පැහැ රෝස කැකුලකි. පාර්සලයේ වූ අත් අකුරු නොහඳුන මුත් මේවා කාගෙන්දැයි මට සිතාගත නොහැකි වුයේ නැත.
කෝපි බීම පසෙක ලු මම රෝස කැකුළ එතනම තියෙද්දී, පාර්සලය පමණක් රැගෙන කාමරය ට වැද ගත්තෙමි.